კრავიდან მწყემსამდე

შესაძლოა კრავად ყოფნიდან მწყემსად გახდომა?
თუ საკუთარ თავებს ერთპიროვნულად შევზღუდავთ ფიზიკური სამყაროდან, უნდა ვაღიარო, რომ ეს მე ძალიან მძაბავს.

თუმცაღა, სულიერ სამყაროში, ეს თითქოს სასურველი პროგრესია, და ასევე გახლავთ ქრისტეში ცხოვრების ერთ-ერთი ატრიბუტი.

ნათლისმცემელმა მიუთითა იესოსკენ და განაცხადა:

,,აჰა, ღვთის კრავი, რომელმაც აიღო სოფლის ცოდვა.“
იოანე 1:29

ამგვარად, იესო ასევე იყო ღვთის კრავი და მან განაცხადა:

„მე ვარ მწყემსი კეთილი. მწყემსი კეთილი თავის სულს გასწირავს ცხვართათვის.“
იოანე 10:9

თუ ჩვენ ვართ ამ სამყაროში მის მსგავსად (1), ჩვენც ასევე უნდა განვვითარდეთ კრავიდან ცხვარამდე და მწყემსამდე - ისე რომ არ დავივიწყოთ, რომ ჩვენ ვართ ღმერთის შვილები. როგორც ღვთის კრავი, იესო იყო სრულყოფილი მსხვერპლი. მისი გამოსყიდვა სრულყოფილი იყო. ამავე დროს, იდეა, „მსხერპლად“ ყოფნის თაობაზე არის ბიბლიის მთავარი იდეა. პავლე ამ კონცეფციას მრავალგზის ეხება:

ამრიგად, შეგაგონებთ, ძმებო, ღვთის წყალობებით, რომ შესწიროთ თქვენი სხეული ცოცხალ, წმიდა, ღვთის სასურველ მსხვერპლად, რაც თქვენი სულიერ მსახურება იქნება.
რომაელთა 12:1

უფრო ადრე, იგივე წერილში პავლე ციტირებს ფსალმუნი 43:22-დან, სადაც იგი წერს:

„რადგან შენს გამო გვხოცავენ ყოველდღე, დასაკლავ ცხვრებად ვართ შერაცხილნი.“
რომაელთა 8:36.

ეს წაკითხულ უნდა იქნას იმ ფაქტის კონტექსტში, რომ ვერაფერი გაგვაცალკევებს ქრისტეს სიყვარულისგან. ჩვენ უფრო მეტნი ვართ, ვიდრე დამპყრობელნი.

თუმცაღა, არსებობს მსხვერპლი, რომელიც ჩართულია კრავად ყოფნიდან ზრუნვის მიღებამდე ყოველთვის, რათა მიიღოს ზრუნვა ქრისტეში და მისი მეშვეობით. მაგრამ ამგვარად უნდა ვიაროთ - ჩვენ გვწამს ყველა მორწმუნის სამღვდელოებისა, და რომ ღვთის სასუფეველი დამოკიდებულია ამ ზრდაზე, რაც მკვიდრდება თითოეულ მორწმუნეში.

„ციური მანნა“ დღეისათვის ასევე პავლესგან გამომდინარეობს:

რათა მწყემსავდეთ ღვთის ეკლესიას, რომელიც მან საკუთარი სისხლით შეიძინა. (1)

-------------------------------------
 (1) 1 იოანე 4:17ბ
(2) საქმეები 20:28ბ
* © Nathan Greene – check his great collections!