რასაკვირველია, მეც ამაზე გავამახვილებ ყურადღებას; თუმცაღა, ეს ბლოგი, და ჩემი შემდეგი ნააზრევი, გაგიზიარებთ რა მოლოდინი მაქვს მე. მოლოდინი გამოხატულია საუფლო ლოცვაში:
„მოვიდეს მეფობა შენი!“იმ დროს როდესაც „მეფობა“ დედამიწაზე კვლავაც განიცდის ეროვნულობის გაზრდას, მისი შედეგია მტრობა, სამხედრო მდგომარეობა, ხელშეკრულებისა და მოლაპარაკების წარმოება; იმ დროს, როდესაც ადამიანის უფლებები სერიოზულად ირღვევა, და ცხოვრებისეული ფასეულობები თითქოს მივიწყებული კონცეფციაა; იმ დროს, როდესაც ომები და ემბარგო იწვევს ბავშვების შიმშილისაგან სიკვდილს; სწორედ ამ დროს, მე არა მხოლოდ ვლოცულობ, არამედ ხმამაღლა ვღაღადებ: „მამაო ჩვენო, მოვიდეს მეფობა შენი!“
მათე 6:10
როდესაც მეფეთ-მეფე პილატეს წინაშე იდგა, მან განაცხადა:
„ჩემი სამეფო ამქვეყნიური არ არის; ჩემი სამყარო ამქვეყნიური რომ ყოფილიყო, მაშინ ჩემი მსახურნი იბრძოლებდნენ, რომ იუდეველებს ხელში არ ჩავვარდნოდი. მაგრამ ახლა, ჩემი სამეფო არ არის აქაური“.თქვენ და მე წარმოვაჩენთ მის სამეფოს. ჩვენი მისია, მთლიანად მის სამეფოს უკავშირდება. და რეალურად, იგი უკვე აქაა:
იოანე 18:36
„ღმერთის სამეფო თვალსაჩინოდ არ მოვა. ვერ იტყვიან: აი, აქ არის, ან: იქ არისო. რადგან, აჰა, თვითონ თქვენშია ღმერთის სამეფო.“ამგვარად, როდესაც ვლოცულობ „მოვიდეს მეფობა შენი“, ასევე ვიაზრებ, რომ
ლუკა 17:20-21
„ციური მანნა“ დღეისათვის არის:
თვითონ ჩვენშია ღმერთის სამეფო.მე ველი და ვილტვი, რათა უკეთ ვიხილო იგი.
-------------------------------------
(1) ლათინურად = Adventus
No comments:
Post a Comment