რაღაც მომენტში, იოანე თითქოს დასცინის დედაკაცის უვიცობას იმასთან დაკავშირებით, რის თქმასაც იესო ცდილობდა მისთვის. შემდეგ, იოანე ვარაუდობს, რომ დედაკაცმა შეიცნო სულიერი ჭეშმარიტება, რომელიც სწავლულებისთვის, როგორიცაა ნიკოდემოსი ამოუცნობი საიდუმლო იყო. სწორედ ამიტომ მიყვარს მისი სახარება და მივიჩნევ მას როგორც შედევრს.
როდესაც იესო საუბრობს წყალზე რომლის მიცემაც მას შეუძლია, დედაკაცი პასუხობს: „ბატონო, მომეცი ის წყალი, რომ აღარ მომწყურდეს და აღარც წყლის ამოსაღებად მოვიდე აქ“. მრავალი წლის განმავლობაში მე ვფიქრობდი და ვასწავლიდი, რომ მან ვერ გაიგო რის შესახებ საუბრობდა იესო. მაგრამ, იქნებ გაიგო? ცნობილია, რომ იაკობის ჭას ჰქონდა რელიგიური მნიშვნელობა. შესაძლოა ეს იყო მისი რელიგიური წყურვილის ნაწილი, რომელმაც იგი მოიყვანა ამ სპეციალურ ჭასთან? მთელი საუბრის კონტექსტში, მე მჯერა, რომ იგი სწორედ ამას გულისხმობდა.
როდესაც დედაკაცმა მოგვიანებით ჰკითხა, სად იყო ჭეშმარიტი ადგილი თაყვანისცემისთვის, მე მწამს, რომ იესომ იცოდა, რომ მას სურდა შეეტყო რას ნიშნავს თაყვანისცემა და უპასუხა:
„მაგრამ დგება ჟამი და დადგა კიდეც, როცა ჭეშმარიტი თაყვანისმცემელნი სულითა და ჭეშმარიტებით სცემენ მამას თაყვანს, რადგან მამაც სწორედ ასეთ თაყვანისმცემლებს ეძებს თავისთვის“ამგვარად, დიახ, მე მწამს, რომ დედაკაცზე ზემოქმედება მოახდინა ღმერთის „ახლა“-მ. იესომ თქვა „დგება ჟამი“ - რაც მიუთითებს მომავალზე, თუმცა დედაკაცისთვის ეს იყო გამოვლენილი, და მას სწამდა, რომ ჭეშმარიტებაა, იესომ განაგრძო: „და დადგა კიდეც“.
იოანე 4:23
„ციური მანნა“ დღეისათვის
რწმენა, რომელშიც ღმერთი გამოვლინდა ჩემს წინაშე, გავლენას ახდენს მის „ახლა“-ზე!-------------------------------------
No comments:
Post a Comment